سکندر امانالهی بهاروند (۲۰ دی ۱۳۱۶ در خرمآباد) انسانشناس، مردمشناس، ایرانشناس و پژوهشگر برجستهٔ ایران معاصر و استاد بازنشسته بخش جامعهشناسی و برنامهریزی اجتماعی دانشگاه شیراز است. فعالیتهای پژوهشی امانالهی در زمینههایی چون جامعهشناسی ایلات و عشایر، انسانشناسی فرهنگی و جغرافیای انسانی، پیوستگی و گسترهٔ زیستی قوم لر او را به عنوان یکی از مردم شناسان برجسته در دانشگاهها و مراکز علمی ایران و جهان معرفی نمودهاست.
پروفسور سکندر امانالهی بهاروند در بیستم دیماه ۱۳۱۶ خورشیدی در روستای دارائی یکی از روستاهای خرمآباد به دنیا آمدهاست. او در سال ۱۳۴۷ خورشیدی مدرک کارشناسی جامعهشناسی را از دانشگاه ایالتی مورگان (بالتیمور آمریکا)، در سال ۱۳۵۰ کارشناسی ارشد انسانشناسی از دانشگاه مریلند (کالج پارک آمریکا) و در سال ۱۳۵۳ دکترای انسانشناسی خود را از دانشگاه رایس (هیوستون آمریکا) دریافت کردهاست و نیز مدتی را بهعنوان استاد میهمان در دانشگاههای مختلف از جمله دانشگاه هاروارد (آمریکا)، دانشگاه آرهوس (دانمارک)، دانشگاه برگن (نروژ) و… به تدریس گذراندهاست. امانالهی از سال ۱۳۵۳ پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، به ایران بازگشت و در دانشگاه شیراز به تدریس و پژوهش مشغول شد
کتابها
- شناخت فرهنگ
- جایگاه موسیقی در فرهنگ لرستان
- خنیاگری و خنیاگران در جوامع روستائی و عشایری ایران (سازمان میراث فرهنگی کشور – مرکز مردمشناسی)
- سازش فرهنگی مردم کوهستان و تحولات آن (سازمان میراث فرهنگی کشور ـ مرکز مردمشناسی)
- اندیشههای انسانشناسی
مقالات
- «توسعه و تهاجم فرهنگی از دیدگاه انسانشناسی»، سمینار توسعه فرهنگی، دانشگاه تهران (۲ تا ۴ خرداد ۱۳۷۴)
- «علل کندی توسعه در لرستان»، سمینار توسعه فرهنگی دانشگاه تهران (خرداد ۱۳۷۶)
- «روال کوچنشینی در ایران» (سازمان میراث فرهنگی مرکز مردمشناسی)
- «مسائل و مشکلات انسانشناسی در ایران و پیشنهادهایی برای حل آنها»
- «نقش انسانشناسی در شناخت انسان و فرهنگ»، سمینار یکروزه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز