دانشنامه لرستان نسخه آزمایشی
دوش درپهنه ی دشتی سرسبز
همچو،
سرسبزیِ رعنا “وطنم”
در غروبی کم رنگ، درهوائی دلگیر،
روی یک تکه ی سنگ،
کودکی چشم درشت،
نی لبک بر لبِ خشکیده و بیرنگ،
همی داشت…
موجِ لرزانِ دوچشمِ سیه اش
درفراسوی افق
درغمِ جانسوزِ پریشانی و ” درد”
سرگردان…
دردِ سختی که گرفتار نموده همه را…
از نَفیرِ “نی” ِ چسبیده بر انگشت نحیف،
چه غریبانه نوائی جانکاه،
درهوا می پیچید:
سرنوشتِ تَنِ “تبدار”ِ جماعت
به چِسان خواهد شد؟
هجمه ی شوم “کورونا” دراین دشتِ کهن
رختِ ناجور ز ” مامَم” چه زمان بربَندد؟
تا دگر بار،
“ایران” وطنم،
رَختِ رنگین “بهاری” بر تَن
زلفِ پریشان بر دوش،
شاد و رقصان در “باد”
رُخ نماید به “فلک” سرخوش ومست…
دکتر خشنود
۶ فروردین ۹۹
